عشق خدا

قبلا یه بار توهمین وب گفتم گه دوستی در پاسخ این حرفم که خدا دوستم نداره بهم گفته بود تو اراده و خلق خدایی! یعنی خدا من رو خواسته، خواسته تا باشم تا نفس بکشم! خدا با علم به اینکه منِ گم نام چه ها که نخواهم کرد خلقم کرده یعنی نگاه اینجوری که خدا با همه بد و خوب من منو خلق کرده! انصافا کی می تونه اینقدر عاشق باشه؟؟ همه بدی های من رو قبل از تولدم می دونسته، همه گله هامو، همه دردامو... ولی خلقم کرده! دعاهای گاه و بیگاهم برای مردن و شنیده ولی خودشو به نشنیدن زده، خیلی وقتا توقع معجزه داشتم ازش برای حل مشکلاتم ولی نکرده... حس می کنم که نه قطعا خدا از تولد من حکمتی داشته، خدا بهم عشق داشته ... فقط باید بگردمو پیدا کنم دلیل این صبرش در برابر من چی بوده، چی میخواد ازم؟؟؟ فقط از این به بعد می خوام دل به دل خدا برم مخلوقش که خودم باشمو با همه ی بد و خوبش باهم دوست داشته باشم و بهش عشق بورزم می خوام که دیگه منفی بافی نکنم ! شایدم از این وب برم و یه وب دیگری با همون نام قبلی وبم بزنم با راهکارهایی مثبت...